به مناسبت روز جهانی عصای سفید/ روشندلان را یاری کنیم

هر پنج ثانیه یک نفر و در هر دقیقه یک کودک در جهان نابینا می‌شود.

تقریبا ‪ ۴۵‬میلیون نفر نابینا و ‪ ۱۳۵‬میلیون نفر با دید کم در دنیا وجود دارند و این یعنی تقریبا ‪ ۱۸۰‬میلیون نفر در دنیا دچار درجاتی از اختلالات بینایی هستند.

پنج دلیل عمده نابینایی عبارت از تراخم (عفونت چشمی)، آب مروارید، اختلالات انکساری، نابینایی کودکی یا خشکی چشم و انکوسرکیازیس یا نابینایی رودخانه است .

به گفته کارشناسان تقریبا ‪ ۲۰‬میلیون نفر در دنیا بعلت آب مروارید دچار نابینایی هستند و پنج برابر این تعداد نیازمند جراحی آب مروارید برای بازیابی دید کامل خود هستند.

همچنین تخمین زده می‌شود که سالانه باید سه هزار عمل آب مروارید به ازای هر یک میلیون نفر جمعیت انجام شود تا اختلال بینایی و نابینایی ناشی از آب مروارید کنترل گردد.

نابینایی کودکی یا خشکی چشم از جمله موارد شایع است که سالانه بیش از ‪ ۵۰۰‬هزار کودک به این دلیل بینایی خود را از دست داده و بسیاری از آنان در سنین پایین می‌میرند.

کارشناسان می‌گویند: بیش از ‪ ۱/۴‬میلیون کودک در دنیا نابینا هستند و در صورت عدم مداخله جدی این رقم تا سال ‪ ۲۰۲۰‬به دو میلیون نفر خواهد رسید ضمن اینکه بیش از نیمی از این کودکان ظرف یک الی دو سال، عمدتا به علت عوارض ناشی از کوری می‌میرند.

علل نابینایی کودکان متفاوت از علل نابینایی بزرگسالان است و همچنین تا حدی وابسته به منطقه زندگی آنان می‌باشد و اکثریت این نابینایی‌ها نیز قابل پیشگیری یا درمان می‌باشد.

کارشناسان معتقدند: علل قابل اجتناب و قابل درمان نابینایی کودکان شامل انکسار قرنیه بعلت کمبودهای تغذیه‌ای و عفونت ها، عوامل داخل رحمی ، سرخک و بیماریهای ژنتیکی می‌باشد.

دانشمندان معتقدند نابینایی ناشی از سوء‌تغذیه علت اصلی نابینایی کودکان در بیش از ‪ ۴۰‬درصد موارد است ، تخمین زده می‌شود که ‪ ۲۵۰‬میلیون کودک در سنین قبل از دبستان ، دچار کمبود ویتامین ‪ A‬هستند و سالانه بعلت کمبود ویتامین ‪ ۲۵۰ ، A‬هزار کودک نابینا شده و دو میلیون کودک می‌میرند.

به عقیده کارشناسان تمامی عوامل شایع فوق که در بروز نابینایی موثر است ،در صورت برنامه ریزی صحیح و مدیریت کافی بر منابع براحتی قابل درمان و پیشگیری است و در این صورت می‌توان از نابینایی میلیون‌ها انسان در هر سال پیشگیری کرد.

در یک تعریف ساده نابینایی عبارت است از کاهش بینایی به حدی که مانع اشتغال فرد با اتکای خود می‌شود، یا فرد را برای زندگی وابسته به دیگران یا وسایل کمکی می‌نماید.

نابینایی درجه‌های بسیار گوناگونی دارد، برخی هرگز نور را نمی‌بینند، بعضی دیگر فقط می‌توانند نور را از تاریکی تشخیص دهند و در میان نابینایان عده‌ای هم هستند که از دید ناچیزی برخوردارند.

از این همه نابینایی که در جهان زیست می‌کنند ، فقط درصد اندکی کور مادرزاد هستند ضمن اینکه کور متولد شدن ، پدیده‌ای است که هنوز علل آن را کاملا کشف نکرده اند.

به عقیده دانشمندان نابینایی پس از تولد بیشتر بر اثر بیماریهای چشمی رخ می‌دهد و گاهی هم یک بیماری عمومی ، مانند بیماری قند یا مننژیت ، ممکن است عامل کوری فرد باشد که البته در اغلب موارد قابل پیشگیری است.

سازمان بهداشت جهانی (‪ (WHO‬تخمین می‌زند در حال حاضر ‪ ۲۷‬تا ‪ ۳۵‬میلیون نابینا در جهان زندگی می‌کنند و ‪ ۹۰‬درصد نابینایان جهان در ممالک در حال توسعه و عمدتا در آسیا و آفریقا می‌باشند که اغلب در جوامع محروم و در مناطق روستایی زندگی می‌کنند.

خطر کوری در بسیاری از این جوامع به فراموشی سپرده شده و ‪ ۱۰‬تا ‪۴۰‬ برابر بیشتر از مناطق صنعتی توسعه یافته اروپا و آمریکا است.

این در حالی است که سازمان بهداشت جهانی ، برای پیشگیری از نابینایی، مراکزی در ‪ ۶۰‬کشور در حال توسعه مستقر ساخته است تا با مطالعات گروهی ، اطلاعات صحیح اپیدمیولوژیک را بدست آورده و پایه ریزی برای برنامه ریزی هدف دار ، اجرا و ارزیابی صحیح برنامه‌های پیشگیری از نابینایی فراهم شود.

پس از ذکر همه عوامل بروز نابینایی باید گفت که نابینایان نیز همانند دیگر افراد جامعه حق استفاده از کلیه امکانات رفاهی معمول در محیط و اجتماع را دارند.

آنان حق دارند از پیاده روها، خیابان ها، بزرگراه‌ها و وسایل حمل و نقل همگانی مانند هواپیما، قطار، اتوبوس، اتومبیل، کشتی، هتل، اماکن عمومی، مراکز تفریحی و مذهبی استفاده کنند.

اگر در بعضی اوقات، محدودیتی برای استفاده از این تسهیلات و اماکن وجود داشته باشد باید فراگیر و برای همه افراد جامعه‌باشد و اگر شخص یا سازمانی فقط برای نابینایان در استفاده از تسهیلات همگانی، محدودیت ایجاد کند یا حقوق نابینایان عاقل و بالغ را نادیده بگیرد، مجرم شناخته می‌شود.

همچنین به عقیده کارشناسان دولت موظف است که نابینایان را به مشارکت در امور دولتی تشویق کند تا آنان به کار مشغول شوند و مسوولان دولتی همه ساله باید روز ‪ ۲۳‬مهرماه مطابق با ‪ ۱۵‬اکتبر را به عنوان بزرگداشت نابینایان و قانون عصای سفید، به نحوی شایسته ارج نهند.

کارشناسان همچنین معتقدند مردم نیز باید در برخورد با نابینایان رفتار معقولانه‌ای داشته باشند و گامهای صمیمانه و موثری برای آنان بردارند. / ایرنا