" خون نوشته‌ای برای آزادی "

رود با هم همه آماده دریا شدن، باغ با هلهله در حال شکوفا شدن است، و آری بهمن سرآغاز رویش دوباره است، رویش بهار و زایشی نو، آن هنگام که سرمای زمستان، روانی آب را به ایستایی می‌کشید.

و در دوازدهمین روز از بهمن سال ‪ ، ۵۷‬خورشید عشق در پگاه دولت عدل بردمید و خجسته بهاران شکوفه گسترانید تا هوا دل پذیر شود و گل از خاک بردمد و پرستو با حضوری از پرواز و رسیدن به اوج، نغمه امید را منتشر کند.

فریاد و بانگی برآمد که در عشق گریز نباشد ز سوز و ساز ، من ایستاده‌ام چو شمع مترسان ز آتشم و بهمن ماه سرآغاز ایستادن شد وهمه ایستادند و هنوز نیز ایستاده‌اند.

دریای " انقلاب " امواج بلند و آسمانی‌اش را بر صخره‌های استبداد زمانه کوبید و تا طعم شیرین استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی با حلاوت خویش را به کام مردمان دیار خورشید و آبها بریزاند.

و در چنین روزهایی، مردمی از نسل آفتاب به تاریکی حکومتی ستمشاهی پایان دادند و نهال جمهوری را با ریشه‌ای اسلامی نشاندند و به پایش خون خویش جاری کردند.

این درخت چنان سایه‌گستر شد که اینک مردمانی درآن سوی آبها، خسته از ظلم سردمداران حکومت غرب، آرزوی سایه‌نشینی این درخت طیبه را در دل دارند.

درخت طیبه،حیات طیبه آورد، زندگی بخشید و ثمر کرد، نسل‌ها این گونه راست قامت، شکرگزار انقلابی اسلامی ومردمی شدند، که تیر را، راستای ایستادگی شان نبود و هنوز نیز نخواهد بود.

‪ ۱۲‬بهمن ماه طلوع یک صبح صادق شد، آن هنگام که سیاهی ‪ ۲۵۰۰‬ساله اهریمنی بر این سرزمین چنگ افکنده بود و دوازدهم بهمن سرآغاز بهاری شد که هزاران و عندلیبان چمن آرا، آزاد و رها بهارخوان این سپیده ماندگار شدند.

آری، این چنین مردم ایران " انقلاب اسلامی " را انتخاب کردند، تا تمام معادلات جهانی پوشالی و تئوریزه شده را برهم بزنند.

و مردم یک جمله بیشتر بر زبان خود جاری نمی‌کردند و آن هم چیزی جز واژه بزرگ " استقلال ، آزادی، جمهوری اسلامی" نبود و طلوع دولت عدل آغاز شد و ما نیز آغاز شدیم، آغاز شدنی بزرگ، همان گونه که نویدش را دادند:" انا فتحنا لک فتحنا مبینا".

پس این درخت پاک، که حیات پاک بخشید و میوه‌بهشتی ثمره آن شد و باید اینک چونان جان خویش گرامی‌اش داشت و دهه فجر تجلی‌اراده ملتی است، برای رسیدن به استقلال و آزادی.