انقلاب اسلامی ، اقتدار ملی ، پایداری و استکبارستیزی

هنگامی که انقلاب اسلامی ایران، رژیم منحط و وابسته به غرب پهلوی را سرنگون کرد و به جای آن نظام جمهوری اسلامی در ایران استقرار یافت، اقتدار ملی، پایداری و مبارزه با مظاهر استکبار به عنوان دکترین این نظام سرلوحه سیاست‌ها و برنامه های جمهوری اسلامی ایران قرار گرفت.

تقویت، تعمیق و توسعه این سه عنصر در طول سه دهه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به تثبیت و استحکام نظام جمهوری اسلامی ایران منجر شده است.

به باور تحلیلگران، مقایسه جایگاه این عناصر در دو مقطع قبل و بعد از انقلاب اسلامی به وضوح تاثیرات شگرف آنها را در تحولات سیاسی در داخل و خارج کشور نشان می‌دهد.

"اقتدار ملی" ، واژه‌هایی است که در رژیم گذشته، سال‌ها بود که به فراموشی سپرده شده بود.

در بررسی جایگاه اقتدار ملی در رژیم سراپا وابسته پهلوی، تنها عاملی که قابل رویت است ، وجود "اقتدار پلیسی پوشالی " در داخل کشور به کمک سرویس های اطلاعاتی غرب و قدرت های هم پیمان آن است.

در این نوع اقتدار، از آنجا که رژیم از ابعاد سیاسی، اقتصادی، نظامی و فرهنگی به اجانب وابسته بود و توانمندی‌ها و پتانسیل های بومی، ملی و داخلی را برنمی تافت، اقتدار را برای تحمیل تولیدات، محصولات و فرهنگ وارداتی به مردم جستجو می‌کرد و هرگونه مقاومت در برابر آن را با انگ مخالفت با منافع و امنیت ملی سرکوب می‌کرد.

تقویت، تجهیز و تسلیح ارتش هم در رژیم پهلوی، اگرچه در ظاهر به عنوان نمادی از اقتدار ملی از سوی رژیم تبلیغ می‌شد ولی از آنجا که قریب به اتفاق تجهیزات و تسلیحات جنگی از خارج خریداری و برای تعمیر و نگهداری آنها نیز از متخصصان و مستشاران خارجی استفاده می‌شد، پوشالی بودن این اقتدار به عینه مشاهده می‌شد.

اما پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و برپایی نظام جمهوری اسلامی، اقتدار ملی نه تنها در تئوری که در عمل نیز، به جوهره همه حرکت ها و اقدامات نظام مبدل شد.

پیدایش، رشد و تثبیت تفکرات و دیدگاههای استقلال‌طلبانه در میان مسئولان و مردم انقلابی ایران ،پس از پیروزی انقلاب، زمینه را برای رشد استعدادها و خلاقیت‌ها در نزد ایرانیان به خصوص جوانان فراهم ساخت و در نتیجه راه برای قطع وابستگی های کشور در همه عرصه‌ها باز شد.

موجی از ابداعات، اختراعات و ابتکارات که با پیروزی انقلاب و به خصوص با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران و هم چنین پس از برقراری تحریم های آمریکا به عنوان دشمن اصلی انقلاب، در عرصه های نظامی، اقتصادی و علمی در کشور به راه افتاد، به تدریج در قالب تولیدات و دستاوردهای بومی و ملی به شکل انبوه نمایان و به نمادی از "اقتدار ملی " تبدیل شد و در آن تجلی یافت.

این نماد، در کنار سیاست‌ها و موضع گیری های استقلال‌طلبانه مقام های ارشد و برجسته نظام جمهوری اسلامی ایران در عرصه سیاست خارجی، باعث ارتقاء اقتدار ملی و افزایش قدرت بازدارندگی نظام شد.

اقتدار ملی با توجه به اتکا نظام به توانمندیهای داخلی و بهره گیری از همه ظرفیت های ملی، افزایش اقتدار منطقه ای و بین‌المللی رانیز به دنبال داشته است.

نگاهی به روند تحولات داخلی، منطقه ای و جهانی در ارتباط با ایران در طول سه دهه اخیر در بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نشان می‌دهد که به رغم تبلیغات سوء دشمنان، افزایش اقتدار ایران در ابعاد ملی، منطقه ای و جهانی نه تنها تهدیدی برای همسایگان و سایر کشورها نبوده، بلکه به عاملی برای ثبات و آرامش آنها تبدیل شده است.

سرنوشت محتوم دو رژیم "بعثی "در عراق و "طالبان" در افغانستان که اقتدار جمهوری اسلامی ایران را در همسایگی خود تحمل نکرده و با تحریک دشمنان انقلاب اسلامی به مقابله با آن پرداختند، نشانه ای از اثبات این مدعا است.

موفقیت های علمی و فنی ایران به خصوص در دست یابی به فناوری انرژی هسته ای و فناوری پرتاب موشک حامل ماهواره به جو زمین - کاوشگر ‪ -۱‬نیز که به رغم تبلیغات سنگین غربی‌ها علیه این برنامه‌ها به دست آمد، به عنوان عاملی برای افزایش اقتدار ایران، در این راستا قابل ارزیابی است.

عنصر "پایداری " نیز در مسیر پرپیچ و خم انقلاب اسلامی، از نقشی بسیار تاثیر گذار برخوردار بوده و انقلاب با دست یازیدن و اتکا به این عنصر در مقابل همه موانع پیروز و سربلند بیرون آمده است.

پایداری ملت ایران در برابر توطئه‌ها و دسیسه های ریز ودرشت رژیم وابسته پهلوی و قدرتهای حامی آن در مقاطع حساس قبل، هنگام و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که با رهبری داهیانه رهبر کبیرانقلاب حضرت امام خمینی(ره) صورت گرفت، نمونه ای بارز از تاثیر این عنصر در پیروزی انقلاب بشمار می رود.

مشارکت همه اقشار ملت در هشت سال دفاع مقدس و پایداری آنها در طول این مدت به رغم انواع تضییقات، کمبودها، کاستی‌ها و فشارها و تحمل پی آمدهای اجتناب ناپذیر جنگ مانند افزایش نرخ تورم، بیکاری و امثال آن نیز نشانه تمسک ملت ایران به ریسمان این عنصر حیاتی بوده است.

عنصر "استکبارستیزی " انقلاب اسلامی ایران نیز دقیقا ملهم از شعار بنیادی "نه شرقی، نه غربی، جمهوری اسلامی" است که همواره با الهام از آموزه های اسلامی از آغاز نخستین روزهای انقلاب بر زبان تک تک زن و مرد تظاهرکننده جاری شد و تابه امروز ، هم چنان در مسیر حرکت این انقلاب پابرجا مانده است.

تجمیع همه دشمنان انقلاب اسلامی در همه عرصه‌ها و اطلاق "استکبار" به این مجموعه نشانه ای از استقلال انقلاب اسلامی از همه قدرتها، اردوگاه ها، مکتب های سیاسی و ایسم‌ها ی مختلف به شمار می‌رود.

وجود این عنصر در منشوربنیادی انقلاب اسلامی به نوعی ضامن بقا و استمرار حرکت آن است و هرگونه اتهام وابستگی به قدرتهای خارج از کشور را از این انقلاب نفی کرده است و این است رمز سربلندی و افتخار ملت ایران.