دور تازه جنگ روانی علیه ایران

اختصاص بودجه 400 میلیون دلاری آمریکا برای ساماندهی عملیات مخفی علیه ایران، نمونه تازه ای از حمایت های کاخ سفید برای براندازی نظام جمهوری اسلامی و مقابله با اراده و خواست ملت ایران است.

این خبر که در مقاله سیمور هرش، روزنامه نگار معروف آمریکایی منتشر شده ، هرچند با سکوت ابهام برانگیز مقامات کاخ سفید و کنگره آمریکا مواجه شده است، بیانگر استمرار سیاست های خصمانه آمریکا علیه ایران از یک سو و تلاش برای آغاز دور جدید جنگ روانی و فشار تبلیغاتی علیه ایران از سوی دیگر است.

آنچه مسلم است و سیمور هرش در مقاله خود بدان اذعان کرده آن است که راه اندازی عملیات ضد ایرانی علیه ملت و دولت ایران، هرگز به دوران بوش و سال های اخیر خلاصه نمی شود و کاخ سفید متاثر از پیامدهای استقلال ایران در منطقه حساس خاورمیانه، کوشیده است با استفاده از ابزارهای مختلف سیاسی، جاسوسی، اطلاعاتی و اقتصادی، زمینه احیای نفوذ گذشته خود در ایران و یا تضعیف توان و تاثیرگذاری منطقه ای کشورمان را فراهم سازد.

بدین منظور حمایت از اقلیت ها و گروهک های مخالف انقلاب اسلامی نظیر حمایت از گروهک تروریستی منافقین و رویکردی که اخیرا و به اعتراف مقام های اطلاعاتی آمریکا در حمایت از گروهک تروریستی مستقر در مرزهای شرقی ایران اتخاذ شده است، از جمله رویکردهای ضد ایرانی است که به موازات جنگ رسانه ای و بمباران تبلیغاتی ضد ایرانی در داخل و خارج از کشور صورت می گیرد.

در این میان فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران، که به اهرم جدید آمریکا برای اعمال فشار بر کشورمان تبدیل شده، به عنوان محور عملیات جاسوسی و اطلاعاتی علیه ایران ارزیابی
می شود.

از این رو بخش عمده ای از بودجه اختصاصی آمریکا، برای تغییر نگاه افکار عمومی و اعمال فشار بر طرف های بازی در موضوع هسته ای ایران در نظر گرفته شده و در ماه های اخیر دور تازه ای از جریان سازی سیاسی و رسانه ای علیه ایران طراحی شده است.

در مجموع به نظر می رسد، کاخ سفید به موازات ناکامی در ایجاد مانع در مسیر فعالیت های صلح آمیز هسته ای ایران، می کوشد با تشدید فشارهای داخلی و بین المللی علیه ایران و حمایت و تحریک مخالفان دولت و ملت ایران، زمینه های پیشبرد اهداف خود را فراهم سازد.

رویکردی که مطابق اذعان سیمور هرش در مقاله جنجالی اخیرش در 30 سال گذشته هیچ ثمری برای کاخ سفید نداشته و با توجه به اراده قاطع ملت ایران برای پاسداری از حقوق هسته ای خود، همچنان راهی جز شکست و ناکامی ندارد.