پایگاه خبری تحلیلی کرمان نیوز .......Kerman News

اولین پایگاه خبری - تحلیلی مستقل در استان کرمان/ تا نخواهیم نمی توانیم/ وبلاگ شخصی روزنامه نگار کرمانی محمد هادی شجاعی

پایگاه خبری تحلیلی کرمان نیوز .......Kerman News

اولین پایگاه خبری - تحلیلی مستقل در استان کرمان/ تا نخواهیم نمی توانیم/ وبلاگ شخصی روزنامه نگار کرمانی محمد هادی شجاعی

"بیت الغزل معرفت"

باهنر شعری بود که در کرمان خطه مظلومان تاریخ، قربانیان قهر قزاق و قجر، و بر کرانه کویر سروده شد. شعری بدیع بود سرشار از صنایع بدیع، ردیفش توحید بود و قافیه اش در نظم در خدمت خلق. شعر عجیبی بود!

به گزارش خبرگزاری مهر، سید محمد حسینی رئیس دانشگاه پیام نور و گزینه پیشنهادی برای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در یادداشتی تحت عنوان " بیت الغزل معرفت" به تجلیل ازشخصیت شهید باهنر پرداخته است . متن یادداشت این چنین است :

قیل ادخل الجنه قال یا لیت قومی یعلمون. بما غفرلی ربی و جعلنی من المکرمین

آنگاه که خداوند انسان را آفرید و پرده ای از تجلی صفاتش برکشید، خلعت عشق را به اندازه قامت این خلقت برید و هنر را به زیور این کسوت به شیوه ترصیع بر آن بچید.

پس جامه دامادی عروس وصال و ایصال، عشق است و زیبایی آن هنر! حالیا با هنر در دل عشق می توان رخنه کرد و با عشق در دل دوست! و باهنر، با هنر خوب زیستن جایگاهی جاودانه در دامن عشق پیدا کرد و مامن عشق را خلوتگه راز تلقی نمود.

بحریست بحر عشق که هیچش کناره نیست      آنجا جز آنکه جان بسپارند چاره نیست

از او چه گفته شود تا حق شانش ادا گردد؟ او که با هنر پای در زمین داشتن و سر به آسمان سائیدن آشنا بود؛ همراه خلق و همراز خدا بود، او که نان را برای کسب توان می خواست تا در خدمت ایمان قرار گیرد که "قو علی خدمتک جوارحی" تا بر نان خشک قناعت، نمک مناعت بریزد و به شکرانه نعمت خوان گستر به خدمت خیزد.

کمتر شنیده ایم که حکایت شهید باهنر را چنین آورند که روزی چنانش دیدیم زیرا اوهمیشه آنچنان بود و در او آنی بود که آنی از او جدا نبود و آنان که آن او را می شناسند به توانش اقرار دارند و ما بنده خصلت آنیم که آنی دارد.

از او چه گفته شود تا حق شانش ادا گردد؟ آنچه خوبان همه دارند به تنهایی داشت! در بازار وجودش کالا فراوان بود. کالایی که احتکارش نه تنها جایز است که به تجار "هل ادلکم علی تجاره تنجیکم من عذاب الیم" بسیار توصیه شده است.

آن روز در آن هنگامه مجاهدت و ایثار، چه بسا قدر گوهر کالایش کما هو حقه دانسته نمی شد و امروز که از آن متاع اندکی کم شده جایز بلکه لازم است به عرضه آن بپردازیم. در انبار احتکارش تعهد و تقوی، اخلاص و وارستگی، تدبیر و تلاش، حجب و حیا بسیار بود، آن سان که از کثرت، کتمان تاب تحمل نداشت و پا به عرصه عارضش می گذاشت. مظلومیت کالای پرمشتریش بود و تا هنوز!! و تا امروز!! آفتابی روشن تر از این دلیل، که پس از نزدیک به سه دهه در حالی به یادش افتادیم که تعدادی از سنگرهای فتح شده اش را در معرض تهدید جدی یافتیم.

در این مدت هر از چندی به نام یادمان مفاخر در گوشه و کنار به اسطوره سازی از مشاهیر ولو کم مایه کمر بستیم و ذهن خستیم اما به تماشای اسطوره های حقیقی و همگنان ننشستیم. گشتیم تا در گوشه ای از تاریخ شخصیتی بیابیم که از خدا هم کلامی بر زبان رانده باشد اما آن خدایی خصلتان و الهی چهرگان معاصر را در بوته فراموشی به گوشه های تاریخ سپردیم. آنکه از فرهاد گفت، شیرین تر از آنکه از اولیای خدا گفت به مذاقمان نشست! بگذاریم و بگذریم.

داشتم از مظلومیتش می گفتم گر چه از این دست دیگران نیز خواهند گفت پس بگذارید او را به گونه ای دیگر بیان کنم.

بلبلان چون سخن از شاخ صنوبر گویند            ما حدیث قد آن سرو سرافراز کنیم

باهنر شعری بود که در کرمان خطه مظلومان تاریخ، قربانیان قهر قزاق و قجر، و بر کرانه کویر سروده شد. شعری بدیع بود سرشار از صنایع بدیع، ردیفش توحید بود و قافیه اش در نظم در خدمت خلق. شعر عجیبی بود! در مغازلت با خداوند به هنگام نمازش غزل بود و به هنگام خدمت به مردم قصیده ای بود طولانی و خستگی ناپذیر و با یک قصیده و یک بیت، می دانست از کجا شروع کند و تا کجا ادامه دهد.

مثنوی بود در آسان گرفتن و دوبیتی بود در مواخذه دیگران، رباعی بود در بیان پر ظرافت توصیه ها و قطعه بود در مضامین تازه آوردن، ترجیع بند بود در تکرار حسنات و ترکیب بند بود در کسب ملکات. مسمط بود در تازه گویی و جلب دل ها و مستزاد بود در ایجاد علاقه و یافتن همراه.

و اما در چهره اش تسجیع را با لبخندهای پس از هر کلامی می دیدی و ترصیع را در طمانینه ها و مکث های معنی دارش. لف و نشر را در شنیدن سخنان نا زیبا و پیچیدن آن در بغچه صبوریش و از آن پس انتشار رایحه کلامی خداپسند و آرامش بخش. تجنیس را در تجانسش باید یافت که خود را برتر از دیگران نمی دید و فخر نمی فروخت و نمی خرید. تواضعش تکبر را به سخره می گرفت. بر زیر دست بزرگی نمی کرد و از بالا دست بزرگی بی جهت نمی پذیرفت. تواضعش برای همه بود و اگر تکبری داشت مع المتکبرین داشت.

علی رغم اذعان همگان به هنرمند، هنرپرور و هنرآفرین بودنش هرگز به هنر فروشی و هنرنمایی نپرداخت و هماره خود را هنر ورز، هنرجو و هنرآموز پنداشت. تضمینش کلام وحی بود و حدیث و ضمانت سخنش بر سبیل عاریت پس از کتاب ا.. و عترت، عبارت از عقل و اجماع بود. تاسی به کلام شیخ اجل که :

دو چیز حاصل عمر است نام نیک و ثواب                وزین دو گر گذری کل من علیها فان

اعناتش سخت کوشی و پای فشاری در مسیر حق بود به لزوم ما لا یلزم التزام می ورزید که از ایمان کم نظیرش ناشی می شد. از یار همرزم و همرازش، سرور و رهبر فرزانه و حکیم نقل است که هر گاه کاری سخت و دشوار پیش می آمد، تنها انتخاب برای انجام نیکویش باهنر بود.

درالقافیه اش اطاعت محض از ولایت امر بود ودرالعجزعلی الصدرش جان برآن فرمان نهادن! ورد الصدرعلی العجزش مظلومانه اول و آخر کار را بی ریا وبی صدا و برای خدا انجام دادن بود و درالمطلعش توصیه بر یاران به ادامه یاری خدمتگزاری! و آخر الامر موشح به عبارت مقدس شهادت گردید.

و اما در صنایع معنوی تشبیهش به شیوخ سلف می توان نمود و دریچه استعاره اش را به سوی علمای خلف می توان گشود. مجازش قنطره الحقیقه بود و کنایه اش همه سوی فلاح و ایهامش استملاح عشق!

مراعات النظیرش دنیا و آخرت و زجر و اجر و براعت استهلالش انتظار و فریاد دل بیقرار در زیارت رخ آن نگار و نوشیدن می و وصلی خوشگوار ، نوشش باد و یادش تا همیشه آباد.

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.