حضرت علی(ع) از مردان بزرگ تاریخ اسلام است که ابعاد وجودی بسیار گستردهای دارد که درک و دریافت همه آنها به سادگی میسر نیست، در مسیر شناخت این الگوی حق و عدالت، هرچه پیش میرویم ابعاد تازهای پیش رویمان گشوده میشود.
پس
از وحی خدا و برگزیده شدن حضرت محمد (ص) به پیامبری و سه سال دعوت مخفیانه
، سرانجام پیک وحی فرا رسید و فرمان دعوت همگانی داده شد . در همین ضیافت پیامبر از حاضران سؤال کرد : چه کسی از شما مرا در این
راه کمک می کند تا برادر و وصی و نماینده من در میان شما باشد ؟ فقط
علی پاسخ یاری داد . از افتخارات دیگر حضرت علی (ع) این است که با شجاعت
کامل برای خنثی کردن توطئه مشرکان مبنی بر قتل رسول خدا در بستر ایشان
خوابید و زمینه هجرت پیامبر فراهم کرد. على (ع) براى استرداد حق خویش قدرت داشت ولى براى حفظ دین مأمور به صبر
بود و این بزرگترین مصیبت و مظلومیتى است که هیچ کس را جز خود او یاراى
تحمل آن نیست! امام در زمان خود برای ساماندهی به وضعیت مسلمانان و ایجاد شرایط مطلوب
زندگی آنها ، فعالیتهای متعددی داشت . تشکیل دستگاه قضایی ، ساخت اولین
مدرسه اسلامی ، تدوین قرآن کریم ، تعلیم مدیریت و اصول حکومت داری از جمله
اقدامات وی در زمان خویش هستند .
در
این میان تنها حضرت علی مجری طرحهای پیامبر در دعوت الهی و تنها همراه و
دلسوز آن حضرت در ضیافتی بود که وی برای آشنا کردن خویشاوندانش با اسلام و
دعوتشان به دین خدا ترتیب داد .
حضرت علی در حلم و بردبارى به حد کمال بود و تا
حریم دین و شرافت انسانى را در معرض تهاجم و تجاوز نمیدید صبر و حوصله به
خرج میداد ولى در مقابل دفاع از حقیقت از هیچ حادثهاى رو گردان نبود.
معاویه را نیز به حلم ستودهاند اما حلم معاویه تصنعى و ساختگى بوده و از
روى سیاست و حیلهگرى و براى حفظ منافع مادى بود در حالی که حلم على فضیلت
اخلاقى محسوب شده و براى احیای حق و پیشرفت دین و هدایت گمراهان بود.