عشق محمد بس است و آل محمد

ماه فرو ماند از جمال محمد

سرو نباشد به اعتدال محمد

قدر فلک را کمال و منزلتى نیست

در نظر قدر با کمال محمد  

وعده دیدار هر کسى به قیامت

لیله اسرى شب وصال محمد  

آدم و نوح و خلیل و موسى و عیسى

آمده مجموع در ظلال محمد  

عرصه گیتى مجال همت او نیست

روز قیامت نگر مجال محمد  

و آن همه پیرایه بسته جنت فردوس‏

بو که قبولش کند بلال محمد  

همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد

تا بدهد بوسه بر نعال محمد  

شمس و قمر در زمین حشر نتابد

نور نتابد مگر جمال محمد  

شاید اگر آفتاب و ماه نتابد

پیش دو ابروى چون هلال محمد  

چشم مرا تا به خواب دید جمالش

خواب نمى‏گیرد از خیال محمد  

سعدى اگر عاشقى کنى و جوانى

عشق محمد  بس است و آل محمد