بی چون و چرا طالقانی بخشی از تاریخ ایران است... سکوت درباره او سانسور تاریخ است و نادیده گرفتنش نشان از نابینایی...
ببخشید شما آیت الله طالقانی را می شناسید؟ سوالی کوتاه و واضح ولی جوابها کوتاه و غیرواضح! آقای طالقانی، بله ایشان فردی انقلابی و مبارز بودند... دیگری می گفت: مگر می شود ایشان را نشناسیم. یکی می‌گفت: مرد بزرگی بود! و من در تمامی جوابها در انتظار بودم تا در مورد طالقانی بیشتر بگویند و بیشتر بشنوم اما انگار طالقانی در همین جملات خلاصه شده بود.
بسیار اتفاق افتاده است که شهرت و محبوبیت عده ای در جامعه جایگزین شناخت آنها می شود.آفت «حجاب شهرت» به این همین معناست که شهرت عده ای حجاب و مانع شناخت آنها می شود. همین که مردم نام کسی را به کرات می شنوند با خود می پندارند که او را می شناسند.آنان آشنایی را به منزله شناخت تلقی می کنند و چون فکر می کنند او را می شناسند به دانستن اسمی از او اکتفا کرده و در پی شناختش نی روند.
آری! عده ای با مشهور شدن محجور می شوند و در هاله شهرتشان پنهان می مانند.
در اساطیر یونان از راهزنی یاد شده است به نام پروکرست که مسافران را به خانه اش می برد و بر تخت می‌خوابانید. اگر کسی بلندتر از تخت بود سر و پایش را می برید تا به اندازه تخت شود و اگر کوتاه تر بود آنقدر او را می کشید تا جان می داد. امروز نیز عده ای با تاریخ و بزرگانش چنان می کنند که پروکرست با مسافران دیار خویش می کرد. برخی را بزرگتر و برخی را کوچکتر می نمایند. عده ای را مطرح و بعضی دیگر را پنهان می کنند.
دو مسئله ای که در بالا عنوان شد (حجاب شهرت و تاریخ پروکروستی) دو اتفاقی است که متأسفانه در کشور ما در جریان بوده و هست و تأسف بارتر اینکه بزرگانی چون آیت الله طالقانی در معرض تهاجم این دوآفت قرار گرفته و متضرر شدند.
مرحوم طالقانی از پاکبازانی بود که نه بزرگش کرده بودند و نه بر حسب تصادف قهرمان شده بود. او قهرمانی راستین از تبار علویون بود.او همگام با بنیانگذار انقلاب و دیگر مبارزین، پرچم زخم خورده این جهاد را بر دوش نهاد و سالها سختی و سیاهی و شقاوت طاغوتیان زمان را به جان خرید. او پس از انقلاب نیز باری از تهمت ها و افتراها و تنگنظری ها را پذیرا شد و خم بر ابرو نیاورد. بدین گونه طالقانی سر منشأ تحولاتی عظیم و بنیادین در انقلاب نوپای اسلامی شد.
بی چون و چرا طالقانی بخشی از تاریخ ایران است، خاصه تاریخ روشنفکری دینی... سکوت درباره او سانسور تاریخ است و نادیده گرفتنش نشان از نابینایی. بی شک طالقانی از پیشاهنگان نهضت اصلاح دینی و روشنفکری حقیقی بود. او نخستین زندانی سیاسی از میان روحانیون بود. او با همه احزاب و گروه های مبارز ارتباط داشت و همین شاخصه سر منشأ بسیاری از ایرادات و اتهامات به این سید بزرگوار بود. او روحانی ای بود که باب گفتگو با جوانان و روشنفکران را باز کرد. او بر رأی مردم و حاکمیت ملت و نظام شورایی پای فشرد و آن را به ثمر رساند.
در پایان این گفتار حسن کلام را جمله حضرت امام خمینی قرار می دهیم که فرمود:« او می‌توانست با رفتار و گفتارش به اعصاب ناآرام که موجب نگرانی ها و تفرق‌ها می‌شود،آرام بخشد. مجاهد بزرگوار و عالم هوشیاری که از عنفوان جوانی تا آخرین لحظات زندگی در خدمت اسلام و کشورهای اسلامی، متحمل رنجها و حبسها بود و هیچگاه از این زحمت ارجمند و خدمت سودمند کناره‌گیری نکرد...»
منبع : فارس
بسیار اتفاق افتاده است که شهرت و محبوبیت عده ای در جامعه جایگزین شناخت آنها می شود.آفت «حجاب شهرت» به این همین معناست که شهرت عده ای حجاب و مانع شناخت آنها می شود. همین که مردم نام کسی را به کرات می شنوند با خود می پندارند که او را می شناسند.آنان آشنایی را به منزله شناخت تلقی می کنند و چون فکر می کنند او را می شناسند به دانستن اسمی از او اکتفا کرده و در پی شناختش نی روند.
آری! عده ای با مشهور شدن محجور می شوند و در هاله شهرتشان پنهان می مانند.
در اساطیر یونان از راهزنی یاد شده است به نام پروکرست که مسافران را به خانه اش می برد و بر تخت می‌خوابانید. اگر کسی بلندتر از تخت بود سر و پایش را می برید تا به اندازه تخت شود و اگر کوتاه تر بود آنقدر او را می کشید تا جان می داد. امروز نیز عده ای با تاریخ و بزرگانش چنان می کنند که پروکرست با مسافران دیار خویش می کرد. برخی را بزرگتر و برخی را کوچکتر می نمایند. عده ای را مطرح و بعضی دیگر را پنهان می کنند.
دو مسئله ای که در بالا عنوان شد (حجاب شهرت و تاریخ پروکروستی) دو اتفاقی است که متأسفانه در کشور ما در جریان بوده و هست و تأسف بارتر اینکه بزرگانی چون آیت الله طالقانی در معرض تهاجم این دوآفت قرار گرفته و متضرر شدند.
مرحوم طالقانی از پاکبازانی بود که نه بزرگش کرده بودند و نه بر حسب تصادف قهرمان شده بود. او قهرمانی راستین از تبار علویون بود.او همگام با بنیانگذار انقلاب و دیگر مبارزین، پرچم زخم خورده این جهاد را بر دوش نهاد و سالها سختی و سیاهی و شقاوت طاغوتیان زمان را به جان خرید. او پس از انقلاب نیز باری از تهمت ها و افتراها و تنگنظری ها را پذیرا شد و خم بر ابرو نیاورد. بدین گونه طالقانی سر منشأ تحولاتی عظیم و بنیادین در انقلاب نوپای اسلامی شد.
بی چون و چرا طالقانی بخشی از تاریخ ایران است، خاصه تاریخ روشنفکری دینی... سکوت درباره او سانسور تاریخ است و نادیده گرفتنش نشان از نابینایی. بی شک طالقانی از پیشاهنگان نهضت اصلاح دینی و روشنفکری حقیقی بود. او نخستین زندانی سیاسی از میان روحانیون بود. او با همه احزاب و گروه های مبارز ارتباط داشت و همین شاخصه سر منشأ بسیاری از ایرادات و اتهامات به این سید بزرگوار بود. او روحانی ای بود که باب گفتگو با جوانان و روشنفکران را باز کرد. او بر رأی مردم و حاکمیت ملت و نظام شورایی پای فشرد و آن را به ثمر رساند.
در پایان این گفتار حسن کلام را جمله حضرت امام خمینی قرار می دهیم که فرمود:« او می‌توانست با رفتار و گفتارش به اعصاب ناآرام که موجب نگرانی ها و تفرق‌ها می‌شود،آرام بخشد. مجاهد بزرگوار و عالم هوشیاری که از عنفوان جوانی تا آخرین لحظات زندگی در خدمت اسلام و کشورهای اسلامی، متحمل رنجها و حبسها بود و هیچگاه از این زحمت ارجمند و خدمت سودمند کناره‌گیری نکرد...»
منبع : فارس