عصر آزادگی و ایمان، با قیام تو آغاز می‌شودای سرو همیشه خرامان، و بهار آزادی خواهی با شمیم رایحه کلام شما حلول کرده است و مقلب‌الاقلوب همه انسانها آزاده شده است.

تو در نسل مرده جهان روح بالندگی دمیدی و در آستانه عشق، کشور خرد را پایتخت برافراشتگی بیرق عدالت اسلام کرده‌ای.

و اینکه جهان معاصر از بند همه ایسمها و اومانیته‌های غرب رها شده است و برای تولد دوباره خویش مدیون قیام شماست.

چهاردهم خردادست و " نماز آخر"، روح بیقراری می‌کند و با اینکه تن یارای یاری نداردش، بر می‌خیزد ذره‌ای از آداب آن نمی‌کاهد ، چنان قامت می‌بندد و قنوت می‌خواند که فرشتگان را محو تماشا شده اند.

چهاردهم خردادست و آستانه انتظار کشیدن برای فرج و اینکه شوق وصال یار را درمانی نیست و کلام آغاز می‌شود که " یا ایتها النفس المطمئنه ارجعی الی ربک راضیه مرضیه ".

و هنوز مردمان انتظار فرج از نیمه خرداد می‌کشند و مدرسه فیضیه همچنان دارالنتظار نیمه خردادماه مومنان است.