کشورهای اسلامی در جلوگیری از اقدام های رژیم صهیونیستی در تخریب مسجدالاقصی هیچ اقدام موثری انجام نداده اند.
تعرض رژیم غاصب صهیونیستی به مسجدالاقصی، موضوع جدیدی نیست و این رژیم کارنامه سیاهی در تعرض به اماکن اسلامی در قدس شریف دارد.
چنانچه پیشینه اینگونه اقدامات ضد اسلامی و مغایر با حقوق بین الملل رژیم صهیونیستی، به سال 1948میلادی برابر با 1327 هجری شمسی بر می گردد که در جریان آن، صهیونیست ها با تعرض به مسجدالاقصی، بخشی از این مکان مقدس را به آتش کشیدند.
در پی این اقدام بود که "سازمان کنفرانس اسلامی" با هدف حمایت از ملت فلسطین و صیانت از اماکن مقدس در قدس شریف تاسیس شد.
با وجود این، در دهه های گذشته، تعرض و بی حرمتی رژیم
صهیونیستی به مسجدالاقصی نه فقط ادامه یافته، بلکه ابعاد وسیع تری هم یافته است، چنانکه توسعه حفاری ها در صحن مسجدالاقصی و حفر تونل های عمیق به بهانه کشف مقبره سلیمان نبی در زیر این مسجد، آسیب های فراوانی به قبله گاه نخست مسلمانان وارد کرده است.
این در حالی است که تعرض به این مکان مقدس با قوانین حقوق بین الملل و کنوانسیون های بین المللی ناظر بر حفظ و صیانت از اماکن مذهبی و فرهنگی در تعارض کامل قرار دارد.
نکته مهم در این زمینه آن است که با وجود این تعرض ها و حرمت شکنی ها، کشورهای اسلامی و به ویژه سازمان کنفرانس اسلامی، اقدام موثری در جهت جلوگیری از این اقدام ها صورت نداده اند. واقعیتی که هم اکنون ضرورت بازنگری جدّی مسئولان کشورهای اسلامی در برخورد با اصلی ترین بحران کنونی جهان اسلام یعنی بحران فلسطین را مطرح ساخته است.
چنانچه پیشینه اینگونه اقدامات ضد اسلامی و مغایر با حقوق بین الملل رژیم صهیونیستی، به سال 1948میلادی برابر با 1327 هجری شمسی بر می گردد که در جریان آن، صهیونیست ها با تعرض به مسجدالاقصی، بخشی از این مکان مقدس را به آتش کشیدند.
در پی این اقدام بود که "سازمان کنفرانس اسلامی" با هدف حمایت از ملت فلسطین و صیانت از اماکن مقدس در قدس شریف تاسیس شد.
با وجود این، در دهه های گذشته، تعرض و بی حرمتی رژیم
صهیونیستی به مسجدالاقصی نه فقط ادامه یافته، بلکه ابعاد وسیع تری هم یافته است، چنانکه توسعه حفاری ها در صحن مسجدالاقصی و حفر تونل های عمیق به بهانه کشف مقبره سلیمان نبی در زیر این مسجد، آسیب های فراوانی به قبله گاه نخست مسلمانان وارد کرده است.
این در حالی است که تعرض به این مکان مقدس با قوانین حقوق بین الملل و کنوانسیون های بین المللی ناظر بر حفظ و صیانت از اماکن مذهبی و فرهنگی در تعارض کامل قرار دارد.
نکته مهم در این زمینه آن است که با وجود این تعرض ها و حرمت شکنی ها، کشورهای اسلامی و به ویژه سازمان کنفرانس اسلامی، اقدام موثری در جهت جلوگیری از این اقدام ها صورت نداده اند. واقعیتی که هم اکنون ضرورت بازنگری جدّی مسئولان کشورهای اسلامی در برخورد با اصلی ترین بحران کنونی جهان اسلام یعنی بحران فلسطین را مطرح ساخته است.