در این نوشتار بر آنم تا با بیان شمّه‌ای از سیره فردی و حکومتی آن حضرت و به تصویر کشیدن اندکی از مدینه فاضله مهدوی، جان‌های عاشق را شیفته حضورش کرده، تا دست در دست هم داده، در قدم اول، خود، سپس جامعه‌مان را مهدی یاور کنیم.

سیره فردی حضرت

او از طایفه نور است، از قبیله پاکان، سلسله بزرگان و سلاله نجیبان و می‌آید از برای احیای دین، نابودی زشتی‌ها و برقراری عدالت، این قافله سالار نور و مهدی موعود علیه السلام زندگی فردیش چگونه است؟ برای درک گوشه‌ای از سجایا و اوصاف آن حضرت دیده جان می‌شوییم به احادیث منوّر معصومان علیهم السلام که بهترین منبع کسب معرفت است.

عبادت (بندگی)

«بر رنگ گندم گونش از بیداری شب‌ها زردی عارض شده و شب‌ها را... در حال رکوع و سجود می‌گذراند».(1) عزیز سفر کرده‌ای است که «در برابر خداوند و جلال او فروتن است، بسیار فروتن همچون عقاب به هنگامی که بال خویش فرو گشاید و سر به زیر انداخته و از اوج آسمان فرود آید، او در برابر جلال خداوند این‌گونه خاشع و فروتن است، خدا و عظمت او در وجودش متجلی است، او همواره بیم خداوند را به دل دارد و از مقامی که نزد خدا دارد، مغرور نمی‌شود»،(2) او همان خورشید ولایت است که «در برابر پروردگارش... بسیار خاشع است».(3)

زهد و ساده زیستی (تقوا)

آن نجات‌دهنده نسل انسان «با تقوا گام می‌نهد و بر اساس هدایت رفتار کند»(4) و «همچون امیرالمؤمنین زندگی کند، نان خشک خورد و با پارسایی بزید»(5) «لباس حضرتش جز پارچه خشنی نیست و غذای او نیز تنها غذای ساده و کم اهمیت است».(6)

رحمت و شفقت

جانم به فدای آن مولایی که نسبت به مردمان «امامی همدم و رفیق، پدری مهربان، برادری برابر و چون مادری دلسوز به کودک است».(7)

جانم به فدای آن سروری که «برای مردم از خودشان دلسوزتر و از پدر و مادرشان مهربانتر است».(8)

جانم به فدای آن مهربانی که «در رحمت چنان است که گویی با دستِ خود کره و عسل به دهان مسکینان می‌نهد».(9)

جانم به فدای آن عزیزی که از تبار علی علیه السلام است و هم سیره و روش او، امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «هیچ مؤمنی نیست که بیمار شود، مگر به مرض او مریض می‌شویم و اندوهگین نشود، مگر به خاطر اندوه او اندوهگین گردیم و دعایی نکند، مگر بر آن آمین گوییم و ساکت کند، مگر برایش دعا کنیم».(10)

جود و بخشش

کجاست آن مظهر جود و سخا که همه اولیا و انبیا مژده آمدنش را داده‌اند؟! او همان مردی است که گفته‌اند: «هنگام آشکار شدن فتنه‌ها و آشوب‌ها، مردی خواهد آمد که بخشش‌هایش گوارا است».(11)

کجاست آن عزیزی که گفته‌اند: «در آخرالزمان خلیفه‌ای خواهد بود که بی‌اندازه بخشش می‌کند».(12)

کجاست آن زاده رسول خدا که پیامبر صل الله علیه و آله وسلم درباره جود و بخشش او چنین می‌فرمایند: «مردی نزد مهدی علیه السلام می‌آید و می‌گوید: به من عطایی کن! پس به مقداری که آن شخص بتواند حمل کند، به او می‌بخشد».(13)

1- فلاح السائل، ص200 و بحارالانوار، ج86، ص81،‌ مکیال المکارم، ج1، ص151 از امام کاظم علیه السلام.

2- المهدی الموعود، ج1، ص280 و 300.

3- الملاحم الفتن، ص58- الامام المهدی، ص97 از امام صادق علیه السلام.

4- بحارالانوار، 52، ص269، ح158.

5- الغیبه، نعمانی، بحارالانوار، ج52، ص359.

6- غیبت نعمانی، ص152؛ مسندالامام رضا علیه السلام، ج1، ص219؛ منتخب الاثر، ص307 از امام رضا علیه السلام.

7- کافی، ج1، ص286 از امام رضا علیه السلام.

8- روزگار رهایی، ص81 از امام رضا علیه السلام.

9- المهدی الموعود، ج1، ص297.

10- بصائر الدرجات، ص259؛ مکیال المکارم، ج1، ص121 امام علی علیه السلام.

11- بحارالانوار، ج51، ص82؛ مکیال المکارم، ج1، ص149 از پیامبر صل الله علیه و آله وسلم.

12- غایه المرام، ص698؛ مکیال المکارم، ج1، ص133.

13- بحارالانوار، ج51، ص88؛ مکیال المکارم، ج1، ص133.

منبع: پایگاه سبطین.