بوش در برابر افکار عمومی جهان

نامه مهم رییس جمهوری ایران به رییس جمهوری امریکا از دید بسیاری از ناظران سیاسی ابتکاری بود که بدون اعتنا به هژمونی آمریکا در جهان، سیاستهای چند دهه گذشته واشنگتن را صریح و بی پرده در برابر افکار عمومی جهان قرار داد. ایالات متحد امریکا در طول سالیان گذشته همواره اگر چه در تحولات جهانی حضوری مستقیم نداشته اما بیشترین تحریک کنندگی و در عین حال بیشترین سود بری را از تحولات جهانی به خود اختصاص داده است . کافی است نگاهی به جنگ جهانی دوم داشته باشیم تا ببینید کشوری که کیلومترها با صحنه اصلی جنگ فاصله داشت چگونه در نهایت بدون صرف هزینه ای پیروز نهایی جنگ و ابر قدرت یک قرن گذشته شد . اما در سالیان اخیر بر اساس ماهیت تحولات که بیشتر ناشی از تمایل امریکا به سروری بر جهان بود نقشی مستقیم تر و بی واسطه تر در تحولات جهانی به خود گرفت. در زمان جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق علیه ایران تا یک قدمی و رویارویی مستقیم با ایران پیش رفت . در قضایای مربوط به فلسطین تمامی رقبای خود را از نقش آفرینی در تحولات این منطقه منع نمود و وارد جنگ مستقیم در افغانستان وعراق شد . همه اینها در حالی صورت گرفت که واشنگتن همواره سعی می کرد از رویارویی با افکار عمومی جهان با حربه های مختلفی از جمله قابلیتهای رسانه ای بپرهیزد . این تلاش تا جایی بود که حتی با افشای دروغ بزرگ این کشور به افکار عمومی برای حمله به عراق (وجود سلاحهای کشتار جمعی ) باز هم این کشور سودای دیگری داشت . این وضع اراده ای قوی می طلبید تا با ابتکاری جدید رهبر این کشور را برای نخسنین بار در برابر افکار عمومی جهانیان قرار دهد. نامه دکتر احمدی نژاد رئیس جمهوری اسلامی ایران به همتای امریکایی اش جورج دبلیو بوش هر چند که در ابتدا با برداشتهای مختلفی محافل سیاسی داخل و خارج از کشور روبرو شد و برخی انگ عقب نشینی ایران از اصول و مبانی انقلاب را به آن زدند اما با انتشار متن کامل این نامه مشخص شد که نه تنها ایران با این ابتکار رئیس جمهوری ذره ای از اصول خود عقب ننشست که بار دیگر امریکا را با چالش جدیدی این بار نه با دولتها که با ملتها جهان روبرو کرد . دست مریزاد.... تمامی تحلیلگران در اندیشه این هستند که به راستی بوش چه خواهد کرد ، چگونه بر پرسشهای متعتدد رئیس جمهوری ایران اسلامی پاسخ خواهد داد . هر گونه رفتار واشنگتن از این پس تحت الشعاع نامه ای خواهد بود که دکتر احمدی نژاد با رعایت ادب به همتای امریکایی اش نوشت و در واقع او را با پرسشهای متعددی از یک سو با خود و از سوی دیگر با افکار عمومی جهان تنها گذاشت . در این میان فلسطینیان بسیار مشتاقند تا پاسخ رئیس جمهوری امریکا بر پرسشهای رئیس جمهوری ایران در مورد دلایل و انگیزه های تاسیس اسرائیل در خاک فلسطین را بداند . پرسشهایی نظیر : _دانشجویان می گویند 60 سال پیش چنین کشوری وجود نداشت در اسناد و کره جغرافیایی قدیمی هر چه جستجو می کنیم کشوری به نام اسرائیل نمی بینیم ، این پدیده چگونه تفسیر می شود ؟ _چرا چنین رژیمی مورد حمایت است ؟ _ آیا حمایت از چنین رژیمی حمایت از تعلیمات حضرت مسیح (ع) یا حضرت موسی (ع) و یا منطبق بر ارزشهای لیبرالیستی است؟ _آیا واگذار نمودن حق تعیین سرنوشت تمام سرزمین فلسطین به صاحبان اصلی آن که در داخل و خارج فلسطین هستند ، اعم از مسلمانان و یهودیان و مسیحیان ، با اصول دمکراسی و حقوق بشر و تعلیمات انبیاء منافات دارد؟ اگر منافات ندارد چرا با همه پرسی مخالفت می شود ؟ _مردم می پرسند چرا هر قطعنامه ای در شورای امنیت مطرح می گردد وتو می شود ؟ این پرسشها و پرسشهای دیگر رئیس جمهوری ایران در مورد مسائل مختلف جهان است که ناظران سیاسی را مشتاق شنیدن پاسخهای رئیس جمهوری امریکا کرده است ؟ رئیس جمهوری که این بار خود را نه در برابر پرسشهای یک ملت (ایران) بلکه در برابر پرسشهای افکار عمومی جهان می بیند . آیا بوش به واقعیتهای جهان پشت می کند و همچنان به سیاست یکجانبه گرایی ادامه می دهد ؟ و در واقع این بار به یکباره خود را در برابر همه جهان دیده است . جهانی که نمایندگان آن اخلاق مداری را بیشتر در اظهارات سیاستمداری می بینند.