طاهره صفارزاده بنیانگذار شعر دهه 60 است

«عبدالجبار کاکایی» گفت: از نظر من طاهره صفارزاده از بنیانگذاران شبکه ذهنی-زبانی شعر دهه 60 است که اشخاصی مثل قیصر امین‌پور و سیدحسن حسینی از آن تأثیر بسیار پذیرفتند.

به گزارش کرمان نیوز «عبدالجبار کاکایی» شاعر و منتقد ادبی در گفت‌وگو با خبرنگار فارس، بیان داشت: صفارزاده را من در کتاب «نگاهی به شعر معاصر ایران» در قامت یکی از بنیان‌گذاران و تأثیرگذاران جریان شعر اجتماعی انقلاب و پس از آن بررسی کرده‌ام. از نظر من صفارزاده از بنیانگذاران شبکه ذهنی-زبانی شعر دهه 60 است که اشخاصی مثل قیصر امین‌پور، سیدحسن حسینی و ... از آن تأثیر بسیار پذیرفتند.
وی ادامه داد: نسل پیش از ما صفارزاده را از اوایل دهه 40 همزمان با چاپ کتابش می‌شناخت. ولی ما او را از کتاب «بیعت با بیداری» شناختیم. من در کتاب «نگاهی به شعر معاصر ایران» شعر صفارزاده را به‌نحوی نجوای روشنفکرانه تصور کردم یعنی بیشتر از این‌که تصویرگر باشد حرف می‌زد و کلام ارائه می‌داد و کلامش مثل متون مقدس و معنوی تأثیر معنوی عمیقی بر ذهن مخاطب داشت. او شکل گویش مستقلی داشت که شبیه به هیچ‌کس نبود.
این ترانه‌سرا اظهار داشت: پیش از انقلاب دفتر «رهگذر مهتاب» از او منتشر شد که اکثراً شامل اشعار کلاسیک او می‌شد و در آن‌ها تأثیر زیادی از شاعرانی چون «نادر نادرپور» و «فروغ فروخزاد» پذیرفته بود. صفارزاده در دوره‌ای هم شعر نیمایی را تجربه کرد اما سرانجام بیشترین درخشش از زمان وارد شدن به شعر سپید به خصوص با دفاتر «مردان منحنی» و «بیعت با بیداری» آغاز شد و در این کارها بود که شخصیت مستقل صفارزاده را مشاهده کردیم.
«کاکایی» افزود: مرحوم طاهره صفارزاده به مفاهیم اجتماعی توجه‌ بسیاری داشت و توجه به موضوع عدالت و اجتماع از دغدغه‌های او بود. همانطور که می‌دانید این دو موضوع بخشی از شاکله شعر متعهد را تشکیل می‌دهد. پیش از انقلاب جرأت پرداختن به این مفاهیم نبود و اگر کسی می‌خواست به این مفاهیم نزدیک شود باید از موضع جریان چپ به این مسئله نظر می‌انداخت اما صفارزاده با رویکرد مذهبی به مسئله عدالت و اجتماع نزدیک شد. پس می‌توان گفت که صفارزاده شناسنامه شعر اجتماعی و آیینی انقلاب است.
وی در ادامه صحبتش بیان داشت: صفارزاده هرچه به سال‌های پایانی عمرش نزدیک شد شعر پخته‌تری را خلق کرد. در کارهای دهه 40 او پراکندگی در متن زیاد به چشم می‌خورد اما در دهه 50 و 60 به سرانجام نزدیک‌تر می‌شود و رفته‌رفته به استقلال می‌رسد. صفارزاده از کسی که گرایش‌های غربی داشت شروع می‌شود و کم‌کم رویکردی شرقی و مذهبی پیدا می‌کند.